 |
Ressamlar, Soyut sanat, Sanatçılar
|
«Velázquez» ismi annesinin soyadıdır. Sanatçının tüm adı ise Diego Rodriguez de Silva y Velazquez’dir. 6 Haziran 1599’da dünyaya gelen Diego Velazquez, onbir yaşında iken Francesco Pacheco’nun atölyesine girdi. 1617 yılında buradan diploma aldıktan bir yıl sonra hocasının kızı Juana Miranda Pacheco ile evlendi.
Bu arada Sevilla’da ilk eserlerini vermeye başladı. Ancak, kiliseler ve manastırlarla dolu olan Sevilla’daki temaların yetersizliği onu Madrit’e gitmeye zorunlu kıldı.
1622’de Madrit’e giden Velázquez, buradaki asil hayatı gördü. Ertesi yıl Madrit’e ikinci gelişinde ise Kral portreleri yapmaya başladı. Bir müddet sonra Kral Felipe IV, Velazquez’i «saray ressamlığı»na atadı. Böylece Velazquez, ailesiyle birlikte İspanya’nın başkentine yerleşti. Bu arada kendisine çeşitli ünvanlar verildi. 1627’de «Ujier de Camera» ünvanına sahip oldu. Artık Kral Felipe IV’ün gözbebeği sayılıyordu.
Sanatçının Sevilla’da verdiği ilk eserleri de dahil olmak üzere bütün yapıtlarında tam bir doğacılık görülmektedir. O yıllarda her sanatçının en büyük ideali İtalya’ya gidebilmek, bu memleketi tanımaktı 1628 yılı Ağustos ayında Madrid’e giden Rubens‘e mihmandar olmak şerefi Velazquez’e verildi. Böylece iki sanatçı arasında kuvvetli bir dostluk kuruldu. Rubens de İspanyol meslektaşına İtalya’ya gitmesini tavsiye etti.
19 Eylül 1629’da Cenova’ya giden Velazquez, birkaç yıl süre ile İtalya’nın önemli sanat merkezlerini dolaştı ve 1631 yılının Ocak ayında Napoli’ye gitti. Bir yıl kadar da Roma’da kaldıktan sonra memleketine döndü. İtalya’da geçirdiği günlerde İtalyan resim sanatından çok şeyler öğrendi. Bu arada Tiziano’nun yapıtlarından etkilendi.
Yirmi yıl sonra IV Felipe’nin nişanlısı Avusturya Arşidüşesi Marianne’yi almakla görevlendirilen heyetle birlikte Trentoya gönderilen Velazquez, 1649 Eylülünden 1651 Haziranına kadar geçen süreyi Kral koleksiyonları için tablolar satın alarak İtalya’da geçirdi. Bu arada Roma’da geçen, seferkinden daha fazla kalmak imkanını bulduğu gibi San Luca Akademisi’nde bir yıl kadar öğretim üyeliği de yaptı.
İspanya’ya dönünce 1652’de kendisine «Apodentador Mayor» ünvanı verildi. Bu ünvanla birlikte kendisine ve ailesine Saray’ın bir bölümünde ikamet etme izni de veriliyordu. Bu devrede Velazquez, eserlerinin tümünü tam bir tarafsızlık içinde vermeyi başardı. Resim sanatına yeni duygular getiren sanatçının yapıtlarının çoğunda insan sevgisi görülmektedir.
1657 yılında tekrar İtalya’ya gitmek isteyen Velazquez’i kral yollamadı. Velazquez, artık başarının ve şöhretin doruğuna erişmişti. Sanatçı, bu arada sanatı ile birlikte bazı saray memuriyetlerini de beraber yürütüyordu. Aynı yıllarda Alkazar Sarayı ile bazı Kraliyet binalarını restore etti. 28 Kasım 1659’da Santiago nişanının en büyük rütbesini aldı. Velazquez böylece asalet ünvanına da sahip olmuş bulunuyordu.
Bu rütbe ve ünvan büyük sanatçı Velazquez’in elde ettiği başarılarının en büyüğü fakat sonuncusu oldu. 6 Ağustos 1660’da Madrit’te hayata gözlerini yumdu.
Velazquez muhakkak ki değerli bir ressamdı. Ünlü ressamların içinde parmakla sayılanlardan biri idi. Fakat asıl daha mühimi çok talihli oluşu idi. Rembrandt ve Frans Hals başta olmak üzere Avrupa’nın birçok ünlü ressamı sefalet içinde yüzerken o debdebe ve saltanat içinde yaşamaktaydı. Bunun için de eserlerinde daima rahatlık, parlaklık, canlılık vardı. Eserlerindeki en hüzünlü konularda bile kahramanlarının yüzünde bir yumuşaklık, bir iyilik ifadesi bulmak mümkündür.
Ressamlar, Soyut sanat, Sanatçılar
Kaynak:http://www.ressamlar.gen.tr/diego-velazquez-kimdir-hayati-biyografisi/
Ressamlar, Soyut sanat, Sanatçılar
Kaynak:http://www.ressamlar.gen.tr/diego-velazquez-kimdir-hayati-biyografisi/